Happy New Year (Merry Christmas)

Week 2

Bijzondere foto’s Marije, Indrukwekkend, Een heerlijk verhaal, prachtig om jouw belevenissen te lezen, zomaar even wat reacties van mensen op mijn foto’s op Facebook en mijn waarbenjij verslag. Hieruit blijkt dat wat wij voelen en meemaken hier in Gambia toch een beetje kunnen overbrengen aan de mensen in Nederland. Ik vind het natuurlijk ook interessant om te lezen wat jullie ervan vinden, dus de reacties blijven super leuk!

Maandag zijn we voor het eerst naar de school in Faraba gegaan. Deze mooie, nieuwe school is gebouwd door de stichting Hand in Hand Gambia. Wij zullen elke maandag naar deze school gaan om een handje te helpen.
Het is een eind rijden dus we vertrokken vroeg met Alhagy richting the Turntable, daar stond Solomon al op ons te wachten. Solomon is directeur van de stichting hier in Gambia en regelt ons vervoer. Hij werkt ook in het Senegambia Hotel in het animatieteam, dus wij wisten van te voren wie ons zou brengen en halen. Na ongeveer driekwartier rijden kwamen we aan in het dorpje Faraba. Op de school werden we vriendelijk welkom geheten door de directeur en de leerkrachten. Natuurlijk hoorde daar ook een gebed bij en stonden we in een kringetje, zodat iedereen voor zichzelf kon bidden. Met mijn gezicht strak naar de grond gericht probeerde ik mij te concentreren en mijn opkomende lach te onderdrukken. Helaas zag ik alle mannen met hun tenen wiebelen, waardoor ik heel erg mijn best moest doen om geen geluid te produceren. Ik was dan ook blij dat dit voorbij was, al is het natuurlijk super goed bedoeld.
Alle kinderen waren al op school en we kregen een korte rondleiding. De school is nog niet helemaal af en er moeten nog tafels komen in de klassen. Daarna werd er een plan gemaakt en gingen we gelijk aan de slag. In een kantoor stonden allemaal leermaterialen die naar de juiste klassen moesten worden gebracht. Toen alle spullen waren verdeeld, wou de directeur graag dat wij in de hoogste klas alle leermaterialen gingen uitleggen aan de kinderen. Dus gingen wij daar enthousiast mee aan de slag. De groep hadden we verdeeld in kleinere groepjes en dan zouden we om de beurt een spel uitleggen, zodat de kinderen dan in groepjes daarmee aan het werk konden. Maar na het eerste spel kwamen we er al achter dat de kinderen het niet begrepen, maar de leerkracht ook niet. Dus hebben Jannike en ik snel een ander plan gemaakt. We hebben alle leermaterialen uit de klas gehaald en buiten zijn we gaan zitten om alles te controleren en om het uit te leggen aan de leerkrachten. Tijdens de pauze kwamen er meer leraren bij zitten en verhuisden we naar de klas waar we op een grote mat verder gingen. De kinderen speelden lekker buiten en bleven daar ook. Er werd dus op dat moment geen les meer gegeven en werd er aandacht naar ons geluisterd en de spellen gespeeld. Ook hebben we onze eigen leesmethode gegeven en daar werd ook erg enthousiast op gereageerd. De leraren begonnen de methode gelijk te lezen en ze gingen elkaar controleren of zij de juiste lettersounds nog konden koppelen aan de juiste beweging en actie. Nadat alle spellen aan de orde waren gekomen, aantekeningen werden gemaakt, was het tijd om naar huis te gaan. Volgende week maandag zullen we de leerkracht vragen om de spellen zelf uit te leggen en het te gebruiken in de klas. Ook zullen wij een start maken met onze leesmethode.
Solomon was nog niet gearriveerd om ons op te halen dus gingen we met het schoolhoofd naar zijn compound. Daar kwamen alle kinderen gezellig bij ons zitten en hadden we aan alle vingers één kind hangen. Solomon kwam al vrij snel en toen gingen we nog even weer terug naar de school om te bespreken wat wij allemaal vandaag hebben gedaan. De leraren wilden graag nog een kopie van onze methode, zodat de leraren van de hoogste klassen er allebei één hebben. Wij hebben gelukkig extra gekopieerd dus zullen wij volgende week nog een exemplaar meenemen.
Na de reis terug richting Kololi hebben we daar met Solomon ergens lekker Afrikaans gegeten. Wij rijden aan het eind van de middag terug met Alhagy dus konden we nog even zwemmen in het hotel en boodschappen doen. Ook hebben we op de terugweg groente en fruit gekocht op de markt bij de Turntable. Hier is echt van alles te koop, dus hebben we wat aardappels, wortels, komkommers, sinasappels en een watermeloen gekocht. Maar een watermeloen kopen gaat niet zomaar, Alhagy heeft daar een heel ritueel voor: Hij klopt erop, luistert naar het geluid, ruikt eraan en zoekt de grootste uit. Toen er twee goede watermeloenen waren uitgezocht en hij het eens was over de prijs konden Jannike en ik uitstappen om te betalen. Leuk om al die moeite te ervaren voor een watermeloen van 1,5 euro! haha Deze week zullen we eindelijk weer eens gebakken aardappelen eten. ;)!

Dinsdag zijn we begonnen op de Roots Nursery School tegenover ons huis in Madiana. Heerlijk dat we vandaag niet hoeven we reizen. Bijna elke ochtend beginnen ze gezamenlijk onder een grote boom met een verhaal. Daarna gaan alle kinderen in een soort koepel waar gezellig wordt gezongen en gedanst op de muziek van de meesters. Veel kinderen leven in dit dorp in zware omstandigheden. Ze komen uit arme families waar de kinderen veel moeten werken en voor hun zusjes en broertjes moeten zorgen. De leraren vinden het belangrijk dat als de kinderen op school komen, zij eerst even hun hoofd kunnen leegmaken voordat ze gaan leren. Dit vinden wij erg goed bedacht en het is prachtig om in de ogen van de kids te zien hoeveel plezier zij dan hebben. En wat kunnen ze toch allemaal prachtig dansen hier, wat een gevoel voor ritme bij deze jongens en meisjes!
Wij zijn begonnen met observeren in de klas Nursery 1, de jongste kinderen. Het hoofd van de school geeft aan deze kinderen les. Hij liet ons een werkblad zien waarbij de kinderen de cijfer 6 gaan oefenen. Jannike en ik keken er allebei van op dat er kopietjes waren gemaakt, iets wat we nog bijna niet gezien hebben hier in Gambia. De leraar begon te vragen welke nummer de kinderen op hun werkblad zagen……hier kwam geen antwoord op. Wij trokken hieruit de conclusie dat de kinderen de cijfers niet kunnen identificeren. Daarna begon de leerkracht heel rustig met de les. Het werkblad werd uitgedeeld, de kinderen kregen allemaal een potlood en hij deed op het bord voor hoe zij de 6 moesten inkleuren. Daarna moesten alle kinderen gaan staan om te beginnen met schrijven. De tafels zijn te hoog of de stoelen te klein, het is maar net hoe je het bekijkt, maar absoluut niet ideaal…. Toch waren de kinderen super stil en braaf aan het werk. Er werd onder het werken een jongetje gestoken door een vreemd insect. Hij begon te zachtjes te huilen en dikke tranen stroomden over zijn wangen. De leraar kwam alleen even controleren of er verder niks aan de hand was en wij hadden echt moeite om hem niet op schoot te nemen en te gaan troosten. We gaven hem maar wat liefdevolle blikken in de hoop dat zijn pijn minder zou worden. Sterke kids hier, die vaak niet worden getroost als er iets aan de hand is. Meer dan een uur lang heb ik geen kind horen praten, volgens ons zijn hier geen kinderen met ADHD of andere stoornissen…. Voor de meeste kleuters in Nederland is een half uur geconcentreerd in de kring zitten al lang, nou hier zitten vierjarige kinderen anderhalf uur stil. Wat zou hier anders zijn?? Hoe komt het dat de kleuters in Nederland zich veel minder kunnen concentreren?? Wij blijven het ons afvragen en vinden dit toch een erg interessant discussiepunt waar verschillende argumenten voor zijn te bedenken…. Komen er bij jullie nu ook antwoorden of vragen naar boven??
Maar om even terug te blikken op de les van de leraar, in anderhalf uur tijd, heeft de leerkracht alleen dit ene werkblad behandeld. Toen ongeveer alle kinderen klaar waren (sommige kinderen waren al na 10 min. klaar) werden er 15 hokjes op het bord gezet, waarin alle 20 kinderen, om de beurt, in alle hokjes de ‘6’ moesten schrijven. Dit duurde heeeeeeeel erg lang… Jannike en ik kijken er dan ook erg naar uit om hier in de klas aan de slag te gaan! We waren toe aan iets anders dus zijn we bij de enige lerares op deze school Teacher Bintu in Nursery 2 gaan kijken. Zij gaf hier en leesles, er stonden 5 tekeningen op het bord met daaronder de woorden in lettersounds. Volgens ons heeft zij dit klassikaal behandeld en waren de kinderen nu zelfstandig bezig om dit over te tekenen en te schrijven. Hier waren de kinderen al veel actiever bezig en werden de kinderen positief benaderd.
Tijdens de pauze konden de kinderen bij de lerares voor een paar dalasi een stukje brood kopen met een prutje ertussen. We zien dit wel vaker, maar hebben het nooit durven eten. En je raad het natuurlijk al, dit moesten wij ook proeven. Nadat Jannike een hapje had geproefd en zij het beste lekker vond, durfde ik het ook aan. Een prutje van bonen in een pittig sausje, inderdaad best lekker. In de pauze werd er super leuk op het schoolplein gespeeld. Een aantal meesters waren met de jongens hardloopwedstrijdjes aan het houden en een aantal gingen met de meisjes touwtje springen. De kinderen zijn even lekker actief bezig en krijgen geen kans om zich te vervelen. De kinderen worden vermaakt door de leraren en dit is ook iets wat wij nog niet veel hebben gezien. Op de scholen in de stad is ook weinig ruimte om te bewegen, maar met simpel een springtouw kunnen veel kinderen plezier hebben. Natuurlijk hebben wij zelf ook meegedaan met touwtje springen en hebben we de hele tijd staan draaien en aanwijzingen gegeven, leuk! J
Na het spelen moesten alle kinderen zich verzamelen onder de grote boom. De kinderen werden in groepjes van 5/6 verdeeld en elk groepje kreeg een bak met een soort pap erin. Dit krijgen alle kinderen, zodat zij in ieder geval één goede maaltijd per dag krijgen. Dit eten wordt gemaakt door een oude mevrouw die ’s ochtends op school kookt en het wordt gefinancierd uit het schoolgeld. Ook dit vinden wij een erg goed initiatief.
De kinderen kunnen met een volle buik en nieuwe energie weer een poosje leren. Wij nemen nu een kijkje in Nursery 3 bij Teacher Solomon. Deze jonge man is erg fanatiek en erg geïnteresseerd in wat wij weten en wat wij van elkaar kunnen leren. Hij is ook erg enthousiast over onze leesmethode die hij gelijk tijdens de pauze is gaan bekijken. Zijn lesgeven vinden wij ook best goed. Na de pauze herhaalt hij het werk wat hij voor de pauze heeft behandeld en start dan met een nieuwe klassikale rekenles. Hij maakte ook expres fouten, zodat de kinderen concentreert moesten blijven. Hier misten wij alleen de individuele verwerking. Hij gebruikt ook een beloningssysteem, erg leuk om te zien dat dit goed gebruikt wordt. Wij zullen deze weken ook bij hem in de klas gaan helpen tijdens de leeslessen, al hebben wij wel het idee dat deze kinderen toch al aardig wat lettersounds kennen en dus kunnen lezen.
Voordat de school uit ging krijgen wij en alle kinderen te horen dat de school morgen dicht is. De moslims vieren namelijk het Islamitisch nieuw jaar. Aangezien bijna iedereen moslim is, gaat de school dicht en wordt alle kinderen dringend verzocht om donderdag weer op school te verschijnen.
Na kort met de leraren te hebben geëvalueerd maken Jannike en ik een plan voor komende donderdag.

Woensdag onze vrije dag. We hebben besloten om met Alhagy mee te gaan richting het Senegambia Hotel om daar de hele dag door te brengen. Onderweg kwamen wij er al vrij snel achter dat iedereen vandaag gewoon werkt, behalve de ambtenaren en de scholen zijn dicht. Voor de lol riepen we de hele dag tegen Gambianen ‘Happy New Year’ en kregen we regelmatig als reactie terug ‘Merry Christmas’. Volgens ons werd deze public Holiday, niet zo uitbundig gevierd als wij hadden verwacht. Wij lagen dus om half 9 al bij het zwembad en hebben de hele dag hier kunnen relaxen. Helaas was ik aan het einde van de middag aardig verkleurd (lees rood). Met factor 50 werd ik niet echt bruin, maar met factor 15 en walnotenolie ging het toch een beetje te snel… Rood wordt bruin zeggen ze toch? Daar hoop ik dan ook op!
Op de terug weg naar Madiana zaten Jannike en ik iets gespannen in de auto. De president zou hier langs komen en alle auto’s moeten dan aan de kant wachten, de kinderen van scholen staan langs de kant en alle overige mensen verzamelen zich langs de weg om te zwaaien. Gelukkig mochten wij als laatste auto toch door rijden en hadden wij het geluk dat wij niet ongeveer een uur hoefden te wachten.
Jannike en ik hebben een gezellig dagje gehad en ’s avonds hebben we de lessen voor donderdag voorbereid.

Na een lange nacht, pff wat was ik even moe, stond ik fris en fruitig op. De temperatuur en het leven hier kost best veel energie. Wij en onze lichamen moeten hier nog even aan wennen en moeten we af en toe even een stapje terug doen. Helaas kwam ’s morgens gelijk al het eerste grote probleem, onze wc is verstopt. Wat bij de wc naar beneden ging kwam in de douche omhoog. Niet erg fijn dus. Maar we moesten even snel brood halen dus hadden verder ook geen tijd. Onderweg kwamen we Freek-Jan tegen en hij zou er vanmiddag naar kijken. Na het ontbijt vertrokken Jannike en ik richting de school. Toen we het schoolplein op liepen, leek ons gevoel te kloppen: GEEN kinderen! Alle leraren waren aanwezig, maar alle kinderen hebben zich vandaag nog een vrije dag gegeven. Feestdagen worden in The Gambia altijd uitbundig gevierd met vrije dagen… dus afwachten of er morgen ook iets komt. We hebben toch even gezellig gekletst met de leraren en zijn wij rond 10 uur naar huis vertrokken om het huis schoon te maken. Door de vele zandwegen hier in Gambia, nemen we ook veel zand mee in huis, dus hebben we even flink gepoetst.
Toen wouden we even een powernapje doen, maar onze hulptroepen kwamen om de wc te maken. En zoals wij al hadden verwacht, een verstopping door te veel papier… Iets waar mijn moeder helemaal niet van op keek. Schuldgevoel komt naar boven en ik besef me dat ik me toch even meer moet aanpassen dan thuis. Na een poos prutsen is de verstopping er nog niet uit, dus zullen wij een dag moeten wachten. Even geen wc, maar gelukkig kunnen we gebruik maken van de badkamer bij Ali.

Voor vrijdag hadden we eerst verschillende plannen gemaakt. We zouden vandaag weer naar Faraba gaan, maar omdat er toch weinig kinderen werden verwacht is het een beetje te ver om daar na toe te reizen. Op de school in Madiana was hetzelfde geval, dus zijn we met de Freek-Jan, Alied en Christine mee geweest om boodschappen te doen. De eerste stop was bij de Gambiaanse Praxis om een vacuümpomp te halen voor de verstopte wc. Daarna gingen we naar de markt in Serrakunda. Hier waren wij nog nooit geweest dus wij vonden het erg leuk om hier heen te gaan. Nadat Freek-Jan de auto had geparkeerd gingen wij met hem mee over de markt en Alied en Christine gingen een andere kant op om sieraden te kopen. Mijn grote rugzak droeg ik op mijn buik en de drie ritsen hield ik stijf in één hand vast, gelukkig heb ik al mijn waardevolle vrienden (Iphone, Samsung, Ereader en mijn geld) nog na twee weken Gambia! We waren opzoek naar kerosine lampen die wij eerst niet konden vinden. Een man gaf aan wel een kraam te wetten, dus zijn we hem gaan volgen over de markt. En hier hebben wij echt onze ogen uitgekeken. Het verbaasde mij hoeveel spullen je hier eigenlijk kunt kopen, echt alles wat je nodig hebt is wel ergens te vinden. Ook wordt er allerlei eten (groente, fruit en vis) verkocht, de verschillende geuren die daar bij horen kan ik jullie niet uitleggen, maar ik kan jullie wel vertellen dat ik af en toe veel moeite moest doen om mijn neus af te sluiten voor de lucht. De lampen werden gevonden en daar hebben we ook baobab en bananen gekocht. Baobab is de vrucht van de baobab-boom en daar maken ze hier in Gambia een lekker drankje van. Freek-Jan heeft ons vorige week laten zien hoe dit moet en wat zijn speciale recept hiervoor is. Wij gaan dat dit weekend ook proberen te maken. Toen we bij de auto aankwamen gingen Jannike en ik opzoek naar stukken stof. Wij willen hiervan graag een mooie rok van laten maken. En dan sta je daar in een klein winkeltje met de wereld aan verschillende stoffen. En dan moet ik, bekend als een erge twijfelaar, uit deze grote hoeveelheid een stukje stof kiezen. Jannike was er al snel uit en onze hulptroepen (Alied en Christine) arriveerden ook om ons te helpen kiezen. Maar het is allemaal gelukt, twee verschillende stoffen van beide 6 meter voor slechts 20 euro. Hieruit kunnen we wel 4 roken laten maken, dus een koopje vinden wij!
Na de markt zijn we nog langs verschillende winkels gegaan rond Serrakunda, zoals voorbeeld naar de Gambiaanse Intratuin. We hebben op de Strip bij Paradiso koffie gedronken, bij de Turntable hebben we nog wat groente en fruit ingeslagen en bij de supermarkt de nodige boodschappen gehaald. Bepakt en bezakt keerden wij terug naar Madiana.
’s Middags is Freek-Jan druk met de vacuümpomp bezig geweest om de blokkade te proberen te verwijderen. Helaas is dit niet gelukt. Aan het einde van de middag kwam de loodgieter langs om de riolering open te maken en toen werd de blokkade gelijk zichtbaar en is het verwijderd. Daarna werd er d.m.v. een nieuwe buis de riolering weer hersteld. Wij hebben de boodschap goed begrepen en wij zullen in vervolg het papier in een prullenbak deponeren. ‘s Avonds laat hebben we beide badkamers van boven tot beneden geschrobd met desinfecterende zeep, zodat we weer lekker fris kunnen douchen en de herinneringen aan dit probleem maar snel vergeten.
Helaas kwam hierna een ander groot probleem, geen stroom. De elektrische tijd sloeg steeds uit, wat waarschijnlijk te maken heeft met een kapotte stroomkabel. ’s Avonds en ’s nachts hebben we gewoon geleefd zoals alle mensen in Madiana, zonder stromend water en elektrische dag. Gelukkig hebben wij overdag wel stroom en water door de generator, maar het blijft er vervelend totdat het probleem is opgelost. Hier zijn ze wel met man en macht mee bezig!

Zaterdagmorgen zijn we met Alhagy richting het Senegambia gereden en hebben wij de ochtend lekker bij het zwembad doorgebracht. Helaas vandaag geen zon en veel bewolking, dus veel verkleurd zijn we niet. Wel hebben we vandaag lekker in de zee kunnen zwemmen en kunnen spelen in de golven, omdat er een witte vlag hing. Wat een heerlijk temperatuurtje heeft die zee zeg! Na de lunch hebben we nog wat vrienden ontmoet en aan het einde van de middag zijn we weer terug gegaan naar Madiana. Aan het begin van de avond zijn we nog even bij de buren wezen kletsen en na ons brooddiner hebben we gezellig met Ali thee gedronken, pepernoten gegeten en gekletst over Sinterklaas. We hebben even uitlegd wat het Sinterklaas feest inhoud en de problemen die er nu zijn rondom zwarte piet. Jannike en ik zijn vorig jaar ook zwarte piet geweest, dus hebben wij hem die foto van ons laten zien, onherkenbaar natuurlijk en hij moest heel hard lachen. Wij ware natuurlijk net zo zwart al de mensen hier haha! We hebben daarna nog gesproken over verschillende cultuurverschillen en dat was erg leuk. Jannike en ik hebben nog wel geprobeerd om onze schoen te zetten, maar onze zwarte piet in huis heeft die boodschap gisteren niet goed begrepen hahaha.

Deze week hebben we weer veel meegemaakt van het Gambiaanse leven en hebben we een bijzondere eerste week gehad in Fulakunda met bijbehorende opstartproblemen. Fulakunda is de naam van Ali’s huis, omdat Ali uit de Fula stam komt. Het huis van Freek-Jan en Alied heet Toubabokunda, afgeleid van het woord Toubab dat blanke betekend. Jannike en ik hebben ook nog nooit zoveel lokaal voedsel en drankjes geprobeerd als in deze weken. Iets waar wij trots op zijn, omdat wij dat voorheen niet durfden. Wij voelen ons nu meer een Gambiaan en kijken er ook naar uit om hier nog heel lang te blijven. We willen nog veel bereiken op de scholen en hopen volgende week ook veel te kunnen doen. Al is het besef dat wij pas over 14 weken naar huis gaan er nog absoluut niet…. Dus wij genieten nog met volle tuigen van alle indrukken en belevenissen.

Ik hoop deze keer wel foto’s te kunnen plaatsten op waarbenjij, maar anders moeten jullie op mijn Facebook pagina kijken. Het internet is hier iets trager, waardoor het erg lang duurt voordat de foto’s worden geplaatst.

Groetjes vanuit het vandaag bewolkte en iets koelere Gambia.

Liefs Marije Xx

PS: Benieuwd naar Jannike haar verhaal? Kijk dan op: www.jannikevandenberg.waarbenjij.nu