Tranen van verdriet en geluk

Week 6

Lieve Allemaal,

Deze week had ik last van tranen, tranen van verdriet en tranen van geluk. Maandag waren dat de tranen van geluk, toen we onze eerste visite uit Nederland gingen ophalen. Michelle en José verblijven twee weken in Gambia en zullen wij net als twee jaar geleden met z’n vieren in Gambia verblijven. We gaan gezamenlijk oude herinneringen ophalen en nieuwe dingen beleven.
Tranen van verdriet waren er vrijdag, toen we en ernstig ziek jongetje op school hebben geholpen en al een beetje afscheid moesten nemen van Madiana en van de Roots Nursery School.

Maandagmorgen zijn Jannike en ik thuis gebleven. Jannike is nog erg moe van de medicijnen en slaapt daarom veel overdag. Omdat we in de middag onze vriendinnetjes gingen ophalen, gingen we niet naar Faraba om les te geven, want nu had Jannike in de ochtend tijd om te slapen.
Om half 1 kwam Alhagy ons ophalen en vertrokken we naar het vliegveld. Tegen José en Michelle hadden wij gezegd dat we wel naar Faraba gingen en dat we hun dus niet kwamen ophalen. Wij hadden bordjes gemaakt met de tekst WELCOME BACK IN THE GAMBIA, JOSÉ AND MICHELLE. Alhagy stond met die bordjes en een lul verhaal op de meiden te wachten, terwijl wij ons verdekt hadden opgesteld. Ze kwamen als één van de eersten door de douane, dus heel lang hoefden we niet te wachten. Toen ze met Alhagy aan het praten waren hebben we hun verrast. Daarna zijn we snel in naar de auto van Alhayg gelopen en heeft hij ons naar het hotel gebracht. Onderweg hadden we natuurlijk de dikste lol en hebben we veel gekletst. Omdat ze voor de andere toeristen in het hotel waren, gingen het inchecken erg snel en konden we aan het zwembad even verder kletsen. Aan het einde van de middag hebben we gezellig gegeten en daarna zijn Jannike en ik weer terug gegaan naar Madiana.

Toen we dinsdag op school aankwamen waren alle leraren druk aan het voorbereiden, renden heen en weer, wij begrepen er niets van. Waarom deze haast?? Maar we kwamen er al vrij snel achter dat het vandaag een speciale dag was. Er was namelijk een man gekomen die de hele dag op school ging filmen voor een sponsoring project. Door middel van deze film wil hij mensen aansporen om geld in te zamelen en te doneren voor het onderwijs in Gambia. Daarom moesten alle ochtend rituelen uitgebreid aanbod komen. Eerst werden alle kinderen opgesteld voor het volkslied, daarna werd er in de Bantaba gezamenlijk gestart en gezongen. Toen was het tijd om te dansen met een speciale band en voordat het tijd was om naar de klassen te gaan, was de ochtend al bijna voorbij… We hebben vandaag alleen een leesles gegeven in Nursery 2. Vorige week was ik daar mee gestart en vandaag heb ik alle leesletters gebruikt uit het eerste hoofdstuk van onze methode. Met deze letters kunnen de kinderen al veel woorden maken. We merken dat de kinderen steeds iets sneller woordjes kunnen lezen en er is nu duidelijk een niveauverschil te zien. Na afloop van de les hebben we alle resultaten van vandaag genoteerd. Tijdens de pauze hebben we aan de lerares uitgelegd dat het vanaf nu heel belangrijk is dat zij het niveau van de kinderen gaat bijhouden. Ook hebben we haar uitgelegd hoe ze de kinderen moet begeleiden die nu achterlopen en de lettersounds nog niet kennen. Al deze tips en informatie gaan we morgen nog een keer uitleggen aan alle leraren tijdens een workshop over onze leesmethode ‘The Key of Reading.
In de middag hebben we geprobeerd om al onze workshops af te krijgen (Lezen, rekenen, gym en handvaardigheid), maar helaas is dat niet gelukt…

Woensdagmorgen hebben we ons aangepast aan het Gambiaanse leven. Jannike was erg moe en ik moest nog een aantal workshops voorbereiden. We hebben besloten dat we voor de pauze niet naar school gingen, zodat Jannike kon slapen en ik de workshops kon maken. Er was vandaag geen Breakfast, omdat de oude vrouw het niet kon koken. De kinderen moeten namelijk elke dag hout meenemen, zodat de vrouw daar de breakfast op kan koken. Helaas is al het hout op en nemen de kinderen niks mee. Toen alle kinderen naar huis waren hebben we de workshop over onze methode gegeven. We hadden een PowerPoint presentatie op de laptop gemaakt en dat hebben we aangevuld met praktijkvoorbeelden. De leraren waren erg geïnteresseerd en stelden vragen over onduidelijkheden. Wij hopen dat als wij volgende week weg zijn, zij met deze extra uitleg zelfstandig verder kunnen.
Aan het einde van de middag zijn José en Michelle naar Madiana gekomen. Ze blijven een nachtje slapen en gaan donderdag met ons mee naar school. ’s Avonds hebben we Nederlands gekookt voor Ali, Alhagy, Yassin en Willemien. Michelle en José hebben ons gelukkig geholpen, want het was veel werk. We hadden het volgende menu: gebakken aardappelen, gekruide kipblokjes en een mix van groente (wortel, ui en kool). Het dessert bestond uit vers fruit (Ananas en watermeloen) met kwark. Na het diner waren we uitgenodigd op school om te komen dansen. Met alle leraren en andere dorpsgenoten hebben we een gezellige dans- EN drumavond gehad. De meiden hebben zo ook een stukje van de cultuur van Madiana meegekregen. Iedereen was erg tevreden over hun danskunsten, dus ze mochten vaker langs komen ;)
We hebben een erg gezellige avond gehad en nog tot laat nagekletst…

Donderdagmorgen gingen we op tijd opstaan, zodat we met z’n allen naar de plaatselijke shop konden om Tapalapa te kopen. Via een andere route zijn we terug gelopen naar ons huis, zodat Michelle en José een beeld kregen van het dorpje.
Na het ontbijt zijn we naar school gegaan. Na het ritueel in de bantaba moest er natuurlijk weer gedanst worden, want de speciale drummers uit Madiana waren alweer gekomen hahah.
Toen was het tijd om les te geven. Jannike heeft samen met José lesgegeven in Nursery 1b van Jamidou. Daar hebben ze eerst een rekenles gegeven om de begrippen meer en minder te oefenen. Daarna hebben ze de klas verdeeld in drie groepen. Er werd memorie gespeeld, getekend en er was onder begeleiding van José een rekenhoek. Jannike en Jamidou hebben elkaar afgewisseld, zodat hij beide hoeken kon begeleiden. Tijdens de evaluatie had hij al gelijk ideeën voor een volgende les in hoeken.
Ik heb in Nursery 2 gymlessen gegeven en Michelle heeft mij wat geholpen en tips gegeven. We hebben onder andere de volgende spellen gedaan: Warming-up spel, Poortjes Tikkertje, Estafette en Fopbal.
Tijdens de pauze hebben wij met het hele team de schoenendozen naar school gebracht. Ik heb voordat ik naar Gambia ging, veel gewerkt op OBS de Linderakkers in Valthe. Deze school was erg geïnteresseerd in onze reis en hebben toen besloten om een schoendoos actie te organiseren. Deze goed gevulde schoenendozen hebben we naar Gambia laten versturen en vorig weekend waren ze al aangekomen. Vandaag hebben we samen met hulp van Michelle en José deze dozen aan de kinderen uitgedeeld. Er waren helaas niet genoeg dozen voor elk kind, dus hebben we de grootste dozen gegeven aan de broertjes en zusjes. Daarna konden alle kinderen één doos krijgen. Deze middag was dus super speciaal en zo hebben we met een mooi gebaar afscheid kunnen nemen. Wat hebben wij alle kinderen blij kunnen maken, daar zijn gewoon geen woorden voor. Deze kinderen in Madiana hebben echt helemaal niets. Het is een arm dorp en de kinderen spelen met dingen die op straat gevonden worden. Dus toen je die ogen van al die kinderen zag….Dozen vol met speelgoed, toiletartikelen, kleren, schoolmaterialen…. Ze straalden van geluk.
Na de lunch ben ik nog even met José en Michelle naar de compound van ons wasmeisje Naima gelopen. De meiden konden op deze manier een indruk krijgen van een Gambiaans, lemen huisje. Dit was natuurlijk wel even confronterend, maar wel weer super leuk om te zien dat de kinderen uit de compound druk aan het spelen waren met het speelgoed uit de schoenendozen. De hele familie was ons daar zo dankbaar voor!!
Aan het einde van de middag zijn José en Michelle door Alhayg terug gebracht naar het hotel.
We hebben de boel thuis alvast opgeruimd, want vrijdag vertrekken we naar het hotel.

Vrijdagmorgen gingen we met een dubbel gevoel naar school. Het is vandaag onze laatste dag in Madiana. We wilden er nog even een leuke dag van maken.
In alle schoenendozen zat een T-Shirt van OBS de Linderakkers. Alle kinderen moesten vandaag dit T-shirt aan doen naar school. Toen we brood gingen halen zagen Jannike en ik al kids lopen met die T-shirts aan, dat vonden we echt prachtig (Helaas geen fototoestel of telefoon mee….verdorie) Maar toen we op school aankwamen, zagen we dat bijna alle kinderen het T-shirt aan hadden! Dit hadden we niet verwacht, want we weten hoe dit soort dingen in Gambia gaan, MAAR in Madiana is het gelukkig anders! We hebben veel leuke foto’s kunnen maken. Veel kinderen hadden ook in een rugtas (in veel schoenendozen zaten ook van die leuke oranje rugtassen) speelgoed of schoolmaterialen meegenomen die ze aan elkaar lieten zien. Er waren ook kinderen die niet hun T-shirt aan hadden, maar kleren die in de doos zaten. Toevallig dat het dan ook precies past!
De vrijdag wordt altijd begonnen met het volkslied. Vandaag stonden de kids daar mooi opgesteld met de T-shirtjes aan. Wij werden vandaag extra in het zonnetje gezet. Wij werden ontzettend bedankt voor onze inzet, lesideeën, materialen, maar ook onze sponsoren werden hartelijk bedankt. Elke klas sloot dit af met een eigen lied.
Na de bantaba en het dansen was het tijd om te beginnen in de klassen. We zagen een jongetje, Sanna, heel erg in elkaar gedoken in de Bantaba. Hij was de laatste tijd al niet echt actief, dus we riepen Solomon erbij. Sanna is een jongetje uit Nursery 3. Hij spreekt goed Engels, waardoor we goed met hem kunnen communiceren en dus veel van hem weten. Hij kon niet meer praten, kreunde van de pijn, tranen stroomden over zijn wangen. Hij kwam even overeind om over te geven, bloed zat erbij. Jannike en ik keken elkaar aan en zeiden al dat dit geen goed teken is. Bintou, Solomon en een andere jongen die vaak op school rond hangt verzamelden ook rond Sanna. Wij stelden voor om paracetamol te halen tegen te pijn en yoghurt tegen de honger. Ook hadden we dekens meegenomen, zodat hij comfortabel kon liggen. De leraren gingen er eerst vanuit dat het heftige buikpijn was dat was veroorzaakt door slecht en weinig eten. Sanna komt namelijk uit een arme familie en hij wordt slecht verzorgd. Hij woont alleen bij zijn vader die er nooit is en wordt dus voornamelijk opgevoed door zijn oom. Helaas wou Sanna de medicijnen niet innemen, hij wou niets eten en bleef maar last hebben van de hevige pijn. Gelukkig heeft hij na veel aandringen en moeite toch een paar slokken van een lokaal middeltje gedronken. Dit middeltje werkt ook pijnstillend. Maar toen had ik even een zwak moment, huilen in mij zelf, tranen stroomden over mijn wangen. Wat kunnen we doen? Wat als Sanna…..We zijn in Gambia, geen 112 die je kunt bellen, geen spoedeisend hulp in de buurt, wat is het soms oneerlijk en ontzettend lastig als je zo’n jongetje ziet creperen van de pijn! Maar ik heb mezelf weer bij elkaar geraapt, want in Gambia gaan ze hier anders mee om en is het leven harder. De leraren stelden voor om Sanna naar het hospital in Tanji te brengen, omdat hij zo niet naar huis kan want dan wordt er niets aan gedaan. Jannike en ik hebben besloten om geld te geven, zodat de taxi naar Tanji en de medicijnen betaald kon worden. We hebben de hele tijd bij hem gezeten en gewacht tot de taxi er was. Jannike zat naast Sanna en kriebelde hem over zijn hoofd. Toen ze even stopte begon hij te praten. Toen de leraren er later bijkwamen begrepen ze van Sanna dat hij wou dat Jannike door ging met kriebelen, dit zorgde voor afleiding. We hebben hem op dat moment de aandacht gegeven die hij nodig had en onze hoofden stonden er niet na om te gaan lesgeven. Toen Sanna met Solomon naar het ziekenhuis ging, was het ook tijd om naar huis te gaan. We zouden vanmiddag onze andere workshops geven, maar omdat Solomon er niet was kon het niet door gaan. We stellen dit uit naar volgend jaar in januari ;)
Na schooltijd hebben we het erg druk gehad om alles in te pakken en schoon te maken. Daarna zijn we langs school gegaan om afscheid te nemen. Solomon was er gelukkig al weer en ze hebben Sanna goed kunnen helpen. Hij heeft waarschijnlijk Malaria en daar heeft hij medicijnen gekregen en een injectie tegen de pijn. Hopelijk knapt hij hiervan weer op en hopelijk hebben wij (voor maar 6 euro) een kinderleven kunnen redden. Dit blijft onvoorstelbaar!
We hebben de leraren nog een afscheidscadeau gegeven. We hadden in Nederland foto’s laten afdrukken, daar hebben we donderdag een boekje van gemaakt, zodat de leraren een mooie herinnering hebben aan onze tijd. Maar echt afscheid nemen doen we nog niet, want we zien elkaar volgend jaar in januari gewoon weer terug! 
Aan het einde van de middag heeft Alhagy ons naar het hotel gebracht. We hebben ingecheckt en toen de betaling eindelijk rond was (pff wat moeten er dan veel Dalasi’s op tafel komen) konden we naar onze kamer. We hadden gevraagd om een kamer naast José en Michelle en dat is bijna gelukt! 1 kamer ertussen, maar het is echt ideaal!
‘s Avonds hebben we lekker gegeten en zijn we nog met Ben en Charles op stap geweest naar Aquarius, een leuke discotheek aan de strip.
Wij gaan nu 10 dagen genieten van: het heerlijke zwembad, de luxe, het lekker eten, de gezelligheid, en een heerlijke warme douche. 10 dagen hoeven we niet te koken, schoon te maken, boodschappen te doen etc. GENIETEN!!

Zaterdag en zondag hebben we dan ook niets anders gedaan dan ontbijten, zonnebaden, lunchen, zonnebaden, slapen, dineren, dansen en cocktails drinken.

Morgen gaan we naar Faraba om een goed gesprek te voeren met het hoofd van de school en met Solomon (Deze Solomon is de directeur van de stichting Hand in Hand hier in Gambia). Er moeten een aantal dingen veranderen, zodat we vanaf januari daar zinvol aan de slag kunnen gaan.
Verder zullen we met z’n vieren nog een aantal trips doen en blijven we genieten.

Tot het volgende verslag.

Liefs Marije Xx